Home  »  Technologie PV  »  Polikrystaliczna  »  Monokrystaliczna  »  Amorficzna  »  Inne

   Technologia Polikrystaliczna

Najczęściej stosowana technologia PV (fotowoltaiczna) bazująca na krzemie polikrystalicznym. Sprawność komercyjnych modułów polikrystalicznych sięga około 15%. Posiada najlepszy stosunek ceny do zysku. Głównym elementem składowym jest wysokiej jakości krzem krystaliczny, uzyskiwany w drodze przetapiania w sztaby (eng. ingots). Stopień czystości uzyskanego krzemu (podobnie jak w technologiach produkcji procesorów komputerowych) ma wpływ na sprawność fotoogniw i modułów PV. Krzem krystaliczny w trakcie jego przetapiania poddawany procesom uszlachetniania formowany jest w sztaby krzemowe, z których wycinane są cienkie płytki, ogniwa fotowoltaiczne, nazywane też fotoogniwami (eng. PV cells). Stopień czystości krzemu, grubość wycinanego fotoogniwa, technologia ich uszlachetniania stanowią o sprawności i trwałości technologii polikrystalicznej oraz są głównym Know How producentów systemów PV. Moduły PV produkowane na bazie tej technologii są najczęściej stosowanymi modułami, a ich udział w rynku technologii PV sięga około 80%. Obecnie produkowane moduły polikrystaliczne posiadają moc nominalną w zakresie od około 10Wp do 300Wp. Standardowo przeważają moduły o mocy około 200Wp, ale nie jest to reguła.

*Nominalna moc modułu polikrystalicznego nie stanowi o jego sprawnośći (!) czyli moduł o mocy 10Wp posiada taką samą lub podobną sprawność co moduł o mocy 250Wp. Moduł o mocy 200Wp będzie większy rozmiarowo od modułu 10Wp, ale o takiej samej lub zbliżonej sprawności.

**Głównym czynnikiem sprawności i trwałości modułu jest jego jakość (nie technologia) w wielu przypadkach może się okazać, iż bardzo dobrej jakośc panel polikrystaliczny (markowego producenta) będzie posiadał lepsze parametry fotoelektryczne aniżeli słabej jakości panel monokrystaliczny (no-name czy OEM). Ponadto kluczowym czynnikiem jest trwałość modułu PV a nie jego wysokie i często początkowe/chwilowe parametry fotoelektryczne, istotny aspekt w kontekście 30 lat użytkowania.

Nieznacznie niższa sprawność technologii polikrystalicznej, w porównaniu do technologii monokrystalicznej, wynika między innymi ze stopnia czystości krzemu, który w technologii monokrystalicznej wymaga wyższego stopnia czystości i jest uzyskiwany inna metodą aniżeli krzem polikrystaliczny.

Typologia: sztab krzemu » ogniwo » moduł PV (eng: ingot » cell » PV module)

Sztaba krzemu polikrystalicznego (ingot)

Fotoogniwo polikrystaliczne, płytka składowa modułu (PV cell)

Moduł PV polikrystaliczny

Moduł PV polikrystaliczny, nowyszy typ

Starsze fotoogniwa polikrystaliczne charakteryzują się dwukolorowym, charakterystycznym załamaniem kryształów krzemu, widocznym w pojedynczym ogniwie.

Zastosowanie

Sprawność fotoogniwa polikrystalicznego zależy między innymi od jego grubości, cięcia sztabu krzemu krystalicznego (ingot), im cieńsze ogniwo tym większa sprawność. Dlatego też technologie polikrystaliczną (podobnie jak monokrystaliczną) stosuje się głównie w stacjonarnych systemach zasilania, do zabudowy trwałej.

Nie stosuje się polikrystalicznych modułów PV w mobilnych systemach zasilania (np. kamperach, łodziach). Ze względu na występowanie sporych obciążeń, ciągłych drgań czy nawet uderzeń. W dłuższym okresie ich użytkowania występuje ryzyko mikropępknięć ogniw (mciro cracks). Pęknięcie jest w większości przypadków niewidoczne dla ludzkiego oka i objawia się spadkiem sprawności ogniwa na przestrzeni lat. Jest też trwałym i nienaprawialnym uszkodzeniem modułu PV.

Dla mobilnych systemów zasilania stosuje się moduły produkowane na bazie » technologii amorficznej

Więcej na temat sprawności technologii PV w dziale: » Infobox » Teoria, moc natężenie prądu.